Opłaty za korzystanie ze środowiska - część 2

Agnieszka Opszała

Opłatę eksploatacyjną za wydobytą kopalinę towarzyszącą ustala się jako iloczyn 50% kwoty stawki opłaty eksploatacyjnej dla danego rodzaju kopaliny i ilości kopaliny towarzyszącej wydobytej w okresie rozliczeniowym.

Nadto zgodnie z art. 85 Prawa geologicznego i górniczego przedsiębiorca, który uzyskał koncesję na działalność w zakresie:

1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin;
2) bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych.

uiszcza opłatę z tytułu:

1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin;
2) bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych;
3) składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych.

Ustawa o ochronie przyrody

Zgodnie z art. 84 ustęp 1 ustawy o ochronie przyrody posiadacz nieruchomości (którym może być i przedsiębiorca) ponosi opłaty za usunięcie drzew lub krzewów.

Opłaty nalicza i pobiera organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ustala się w wydanym zezwoleniu.

Organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów odracza, na okres 3 lat od dnia wydania zezwolenia, termin uiszczenia opłaty za ich usunięcie, jeżeli zezwolenie przewiduje przesadzenie ich w inne miejsce lub zastąpienie innymi drzewami lub krzewami. Jeżeli przesadzone albo posadzone w zamian drzewa lub krzewy zachowały żywotność po upływie 3 lat od dnia ich przesadzenia albo posadzenia lub nie zachowały żywotności z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości, należność z tytułu ustalonej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów podlega umorzeniu przez organ właściwy do naliczania i pobierania opłat. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów, związane z budową dróg publicznych, pomniejsza się o koszty poniesione na tworzenie zadrzewień w miejsce usuniętych drzew lub krzewów, w granicach pasa drogowego.

Stawki opłat zostały określone w art. 85 ustawy o ochronie przyrody.

Przedmiotem opłaty rozumianym jako zachowanie, z którym jest związane ponoszenie opłat jest usuwanie drzew lub krzewów. Przedmiotem omawianej opłaty w rozumieniu obiektu, do którego odnosi się zachowanie podmiotu zobowiązanego, są właśnie drzewa lub krzewy.

Ustawa o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i depozytowej

Art. 1 ust.1 ustawy z 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i o opłacie depozytowej, stanowi, iż „ustawa określa obowiązki przedsiębiorców, w rozumieniu przepisów ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarcze[1] (…) wprowadzających na terytorium kraju produkty w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do ustawy, i produkty wymienione w załącznikach nr 2 i 3 będących wytwórcami towarów”.

Z przywołanego przepisu można wyprowadzić wniosek, iż zakresem podmiotowym ustawy są objęci przedsiębiorcy, którzy dokonują wprowadzenia na terytorium kraju określonych produktów wskazanych w załącznikach do ustawy.

Przez przedsiębiorcę wprowadzającego na rynek krajowy produkty w opakowaniach objętych ustawą rozumie się także przedsiębiorcę prowadzącego jednostkę handlu detalicznego o powierzchni handlowej powyżej 500 m kwadratowych, sprzedającego produkty tam pakowane (art. 1 ust. 2 pkt 1 analizowanej ustawy), a także przedsiębiorcę prowadzącego więcej niż jedną jednostkę handlu detalicznego o łącznej powierzchni handlowej powyżej 5 000 m2, bez względu na powierzchnię pojedynczej jednostki, sprzedającego produkty w tych jednostkach pakowane (art. 1 ust. 2 pkt. 2 analizowanej ustawy).

Ustawodawca dokonuje doprecyzowania zakresu podmiotowego ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w sukcesywnie dodawanych ustępach artykułu 1 tego aktu prawnego, w których są wymieniane „kolejne” ich kategorie.

Ujmując rzec chronologicznie należy zauważyć, iż z dniem 7 lutego 2002 roku zostały dodane ustępy 1 a i 1 b na mocy tzw. „ustawy czyszczącej”[2]

Zmiana ta wiązała się z niejasną pozycją tzw. konfekcjonerów, a więc przedsiębiorców, którzy pakują towary wytworzone przez inne podmioty i wprowadzają je na rynek, jak również przedsiębiorców zlecających wytwarzanie produktów innym podmiotom, ale pod „własną marką”.

Te wątpliwości zostały jednoznacznie rozstrzygnięte przez ustawodawcę właśnie w tzw. „ustawie czyszczącej”. Na mocy tej nowelizacji ustawodawca w sposób jednoznaczny przesądził, iż objęci jej zakresem są tzw. konfekcjonerzy (art. 1 ust. 1 a), a także przedsiębiorcy, którzy zlecają wytworzenie danego produktu lub produktu w opakowaniu innym podmiotom, a następnie wprowadzają je na rynek pod własnym oznaczeniem (art. 1 ust. 1b). Chodzi tutaj między innymi o sieci hipermarketów, które w pewnym zakresie sprzedają określone produkty pod własna „marką. [3]

Przepisy omawianej ustawy stosuje się również do przedsiębiorców wprowadzających na terytorium kraju w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towary, których częściami składowymi lub przynależnościami są produkty wymienione w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy (art. 1 ust. 3).

Odnośnie przedmiotu opłaty produktowej to jest nim zachowanie polegające na nieosiągnięciu określonego w drodze ustawy minimalnego poziomu odzysku, a w szczególności recyklingu produktów w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do ustawy, i produktów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy.

Przedsiębiorca, którzy nie wykonali powyższego obowiązku są zobowiązani do wpłacania opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu:

1) odzysku;

2) recyklingu.

Opłatę produktowa oblicza się, co do zasady[4] jako iloczyn stawki opłaty i różnicy pomiędzy wymaganym a osiągniętym poziomem odzysku (recyklingu) przeliczonej na wielkość wyrażoną w masie albo ilości produktów lub opakowań.[5]

Trzecia druga publikacji

Autorem publikacji jest dr Bartosz Draniewicz - wiecej o trenerze

W części trzeciej m.in komentarze do:
Ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.

[1] T. jedn. Dz.U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095.

[2] Ustawa z 19 grudnia 2002 roku o zmienia ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tzw. „ustawy czyszczącej” w art. 1 ustawy o obowiązkach przedsiębiorców dodane zostały ust. 1a i 1b w brzmieniu:

„1a. Przepisy ustawy stosuje się również do przedsiębiorcy, który pakuje produkty wytworzone przez innego przedsiębiorcę i wprowadza je na rynek krajowy.

1b. W przypadku gdy produkt lub produkt w opakowaniu jest wprowadzany na rynek krajowy przez przedsiębiorcę niebędącego wytwórcą produktu lub produktu w opakowaniu, który zlecił wytworzenie tego produktu lub produktu w opakowaniu oraz którego oznaczenie zostało umieszczone na produkcie lub produkcie w opakowaniu, obowiązki określone w ustawie obciążają tego przedsiębiorcę”.

[3] Zgodnie z dodanym w omawianej ustawie art. 1 ust. 1c z dniem 1 kwietnia 2005 roku przez oznaczenie, o którym mowa w ust. 1b, rozumie się znak towarowy w rozumieniu ustawy z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (T. jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117) lub firmę, nazwę przedsiębiorcy, a w przypadku osoby fizycznej - imię i nazwisko przedsiębiorcy lub nazwę, pod którą wykonuje działalność gospodarczą”.

[4] Z wyłączeniem przedsiębiorcy wprowadzającego na rynek krajowy akumulatory kwasowo-ołowiowe.

[5] Co do szczegółów zob. B.Draniewicz, Gospodarowanie odpadami i opakowaniami – opłaty. Komentarz. Warszawa 2005, s. 230-268.

Autorem publikacji jest dr Bartosz Draniewicz

Serwus

Na [link widoczny dla zalogowanych] widziałem dobrą wyszukiwarkę nieruchomości, więc warto sobie przejrzeć dostępną ofertę. Sprawdźcie .